ou lekker begin van de dag. De koffie spettert uit de pergulator. Net een nieuw pak koffie, zou dat de oorzaak zijn? Is deze te fijn gemalen en verstopt daardoor alles?
Uiteindelijk is het gelukt, van alles schoon gemaakt, uitgekookt en de ontluchter bewerkt met een paperclip. Eindelijk koffie.
Nog voor 10 uur kunnen vertrekken, en ik dacht een leuke rit te krijgen, dat was het ook wel maar op een andere manier dan verwacht. De omgeving ging letterlijk aan me voorbij. Alle aandacht was nodig voor het wegdek. Moo asfalt, gaten, grote gaten, nog grotere gaten en alleen maar gaten. O ja, ook nog hobbels, zou het bijna vergeten, en stof happen.
Uiteindelijk kom ik op een mooie weg en kan ik eens om me heen kijken, en dan valt Albanië toch nog mee, maar heeft nog niet dat wauw gevoel gegeven. Tijdens een korte ‘lunch’ stop kan ik op afstand toe kijken hoe een nieuwe hoogspannings kabel in een mast wordt gebracht. Eén persoon loopt met een kabel op zijn schouders de berg af, gooit deze over een boom of struik als dat nodig is. Eén ander loopt de andere helling af pakt de kabel over en loopt daarmee weer omhoog de andere berg op. Het derde mannetje regelt het verkeer dat er niet is. De vierde zorgt dat de kabel goed doorloopt.
Na een tijdje duikt de grens van Noord-Macedonië op. Die ga ik ook maar over. Hier ga ik eerst maar op zoek naar een geld wissel kantoor, ben ik gelijk van wat oude restanten af en kan ik tenminste altijd betalen ook als er geen pin mogelijkheden zijn. Blijkt later dat hier betalen met je pinpas al volledig ingeburgerd is. Albanië blijft hierin dus een beetje achter.
Na nog eens 10 minuten rijden zou ik aan het meer een camping moeten kunnen vinden, maar dat mislukt. Een stukje terug midden in de stad een kleine camping gevonden in de achtertuin. Prima voor een nachtje denk ik dan.
P.s. Panoramafoto en op 1 van de foto’s kun je het gele mannetje zoeken met een kabel in zijn nek 😉
De Tourist weet niet waar hij is geweest, De Reiziger weet niet waar hij heen gaat..
