Unesco

Even na elven met de taxi vertrokken naar het station en vervolgens de trein naar Schiphol genomen. Na het inchecken nemen we een kop koffie, en vervolgens rondhangen tot je aan boord kunt van het vliegtuig.

Gewoon op tijd vertrokken met de KLM naar Dubai. Daar zijn we om 24:00 uur plaatselijke tijd geland.  Onze bagage was geboekt tot Dubai, dus moesten we hiernaar opzoek om het ook weer aan boord van het vliegtuig te krijgen naar Kabul.

Na lang rond zwerven en veel vragen konden we dit gewoon via de transfer door laten boeken naar het volgende vliegtuig. Iets wat op Schiphol niet mogelijk was, we hadden er echter weinig vertrouwen in, maar ook weinig keus.

Vervolgens tot 5:00 uur rondgehangen in de “kroegen” van de tax free zone.

Daarna ingecheckt voor de volgende vlucht naar Kabul, nog eens nagevraagd of onze bagage wel aan boord zou zijn en er werd gezegd dat in de computer stond dat het aan boord zou zijn, maar ja heeft iemand dat dan ook gedaan? We hebben geen keus we moeten instappen. Met een uur vertraging vertrokken.

Onderweg een beetje liggen slapen en tijdens de landing weer wakker geworden. Kijk je ineens uit op een grote zandbak met een dorpje er in. Net zandkastelen.

De landing verliep soepel, maar als de remmen er dan opgaan en je kijkt uit het raampje zie je een vliegtuigwrak liggen, niet iets wat je verwacht natuurlijk op een vliegveld.

Uitstappen en vervolgens een half uur om door de douane te komen, waarna we de bagage wel weer eens willen zien. Zou het mee zijn?

De “rammel” band loopt en er ligt allerlei bagage op. Tot hij leeg is en wij nog niks hebben, maar zo staan er velen te wachten met bange vermoedens.

Uiteindelijk loopt de band weer en kunnen we opgelucht adem halen, alles is aangekomen, nu nog de chauffeur buiten opzoeken om ons naar kantoor te brengen. Helaas gaat het hier wel mis, geen chauffeur, geen vervoer. Dan maar met de taxi. Een rustige chauffeur loodst ons door Kabul heen. Kris kras door het verkeer, maar het gaat goed. Veel bouwvallen langs de weg. Veel bouwplaatsen ook, maar het ziet er slecht uit. Erg veel kapot, de wegen zijn slecht en stoffig, ook veel smog door slecht afgestelde en oude auto’s. Etenswaren en andere spullen worden verkocht vanuit handkarren en containers. Bedelaars en kinderen (jonger dan 10 jaar) die vader (of opa, onduidelijk) helpen bij het slepen van zwaar beladen handkar.

We bereiken het kantoor waar we hartelijk ontvangen worden en de koffie klaar staat. Na het voorstellen en een korte rondleiding staat de lunch,  rijst met een beetje vlees en brood, klaar.

Daarna hebben we het wel gehad, 24 uur in touw met eigenlijk geen slaap tussendoor. Tijd om tot rust te komen. Lekker languit op bed liggen en weg dommelen. Wakker geworden omdat het toch wel koud is geworden binnen. De elektrische kachel is uit, er is ook geen licht, logisch de generator is uit. Normaal gaat die altijd om 16:00 uur uit, want dat is einde kantoor tijd. Gelukkig kan de bewaker alles weer opstarten en komt er weer licht en warmte. Alleen de boiler is ook koud en een warme douche zit er even niet in, jammer dan. Toch maar een beetje opfrissen en tijd voor het diner. We zijn maar naar een hotel/restaurant gegaan, de baas betaalt toch de rekening.

Daar geanimeerde gesprekken en serieuze gesprekken gevoerd, o.a. over de grondwet voor Afghanistan, waar nu aan gewerkt wordt, met een aantal andere buitenlanders. Nu thuis en kijken of we in slaap kunnen komen. Weinig keus, want de stroom valt definitief uit. Blij met een laptop, de accu houd het nog even vol voor de afronding.