nmiddels is het alweer zondag. Gisteren ben ik verder gereden van Černy Důl naar Opatovec. Daar een heel stille rustig kampeerterreintje gevonden aan een meertje. Ik dacht dat ik daar het weekend wel door kon komen, in het dorp zat een Albert (zonder Heijn, maar wel dezelfde) welke ook zondag op zou zijn. Maar ‘s nachts kwam de tegenvaller. Een druk bereden spoorlijn hoor je in de nacht goed, een drukke doorgaande weg hoor je ook heel goed, en als er dan ‘s nachts ook nog eens doorgewerkt wordt om van die doorgaande weg een snelweg te maken, dan slaap je slecht van de herrie. Weinig rust dus op dit kampeerterrein en daarom zondagochtend vroeg op, alles ingepakt om om half tien ( ja zo vroeg ) te vertrekken.
Wel natuurlijk eerst een frisse duik en de kerk bezocht, maar voor de veiligheid voor het zingen vertrokken. Better safe then to late!
Ik had een leuke route gepland, maar wat je op de tablet maakt daar doet de Garmin toch weer iets anders mee. In het begin weer de hoofdwegen en niet de kleine mooie kronkel-weggetjes. Gestopt en route opnieuw bekeken, nu geladen als track wat het nadeel heeft dat de Garmin niet zegt waar je heen moet, en dus je aandacht moet verdelen over de mooie omgeving, de weg, en de route. Meestal lukt het, maar soms moet ik een stukje terug.
En deze route is werkelijk fantastisch. Op sommige stukken rij ik bijna alleen. Af en toe ook versleten asfal/grind wegen en gravel/zand wegen. Ondanks de zwaar beladen motor gaat het prima, maar het is wel vermoeiend. Ondanks dat toch een flink stuk afgelegd en inmiddels zit ik in Polen. Deze keer op loop afstand van het Auswitz museum en het concentratiekamp. Morgen daar maar eens kijken, ben er lang geleden wel geweest, maar toch nog eens kijken, voelen en beleven…
Mi iras por ĝi | gewoon, omdat het kan
De Tourist weet niet waar hij is geweest, De Reiziger weet niet waar hij heen gaat..
