en niet al te moeilijke route uitgezet, dacht ik, want ik wil vandaag in Mostar aankomen. De route planner opdracht gegeven om onverharde wegen te vermijden. Dat ging goed tot ik Bosnië-Herzegovina inreed. Binnen een half uur een onverharde weg. Het leek nog mee te vallen dus gewoon gaan. Maar het werd best een stevig stukkie voor mij, echter weinig keus, omkeren kon niet meer. Het ging goed de motor deed het werk en ik bleef in balans.
Voor de rest weer een fantastische omgeving op wegen waar je in twee uur maar enkele tegenliggers tegen komt.
Het kampeerterrein ligt aan/in de stad, dus blijft het verkeer wel aanwezig. Nou ja, voor twee nachten zal ik dit ook wel overleven. Vanmiddag nog opzoek gegaan naar een simkaart, KPN en symio zijn hier een beetje te duur. Bij navraag was er wel iemand die mij wou helpen, geef maar geld, ik regel het voor je. Ja ja dacht ik, mooi niet.
Lang verhaal even kort maken, de sim kaart met data is geregeld, zonder hem, maar hij wou geld hebben voor zijn hulp.
Toen had ik mijn oordoppen alweer in en mijn helm op en zei dat alles ok was. Motor gestart en weggereden.
Vandaag ook voor het eerst in drie weken weer Nederlands gesproken, op het kampeerterrein staan er ineens een aantal om me heen.
En omdat het 24 april is schijnt vandaag de zon.
“Denk aan mij in de stralende zon”
(24-4-1923 / 28-01-2019)
De Tourist weet niet waar hij is geweest, De Reiziger weet niet waar hij heen gaat..
