est op tijd opgestaan vanmorgen, maar de tent was natuurlijk nog nat van regen van gisteravond.
Dat duurt wel even voor dat die droog is. Rustig aan alles ingepakt en op de motor gebonden. De tent nog even laten staan want de route moest nog in het navigatiesysteem geladen worden. En dat ging fout, voor ik door had wat er mis ging was ik een uur verder.
Uiteindelijk is het gelukt maar ben ik pas om 11 uur vertrokken.
Een route naar de dolomieten, Italië 🇮🇹 dus. Helaas ging in het begin een deel van de route over een saaie hoofdweg, maar daarna werd het mooier.
Bij grens van Italië stond de douane en kwam voor het eerst sinds jaren mijn paspoort te voorschijn bij een grens.
Daarna weer door en in de warmte van de middag in een stads file beland door werkzaamheden.
Met een klein groepje motorrijders gingen we er vlot langs als er geen tegenliggers waren, maar als ze er wel waren dan waren het er veel. Dus dat duurde lang.
Uiteindelijk na 5 uur bij de camping aangekomen, helaas helemaal vol. De volgende ook vol, de volgen ook enzovoort enzovoorts.
Om 7 uur maar ergens gaan eten, nergens was nog plek. Zelfs diverse hotels hadden geen plek.
Na het eten een heel stuk terug gereden, kijken voor wild kamperen, ondanks dat het hier streng verboden is krijg je ook nergens een vlak stukje en ook geen haring de grond in.
Uiteindelijk toch een plekje in een hotel gevonden, hotel des alpes en op hun buitenbord heten ze gieters en motorrijders welkom. Door dat bord ben ik gestopt en kreeg ik de laatste kamer.
Hoef ik niet in een bushokje te liggen vannacht 😴
Mi iras por ĝi | gewoon, omdat het kan
De Tourist weet niet waar hij is geweest, De Reiziger weet niet waar hij heen gaat..
