n dan ben je weer in Slovenië. Richting de Adriatische zee. Al gauw ging het vanmorgen over smalle land- en gravel wegen. En na een fantastisch stukje asfalt, vol hobbels en scheuren, houdt opeens alles op en kijk je naar een gras helling die volgens de navigatie een weg moet zijn met diverse haarspeldbochten. Nou ik geloof het niet, er staat geen enkel spoor in het gras van welk voertuig dan ook. Ik hou het ook voor gezienen keer om, begeleid door 2 blaffende honden, een Sloveense vrouw die maar door ouwehoert terwijl ik er niks van versta. Rij een stukje terug en pak verderop de route weer op.
Het gebied zit vol met wijngaarden, maar op deze paaszondag is er geen een open voor een bezoekje. Jammer want de wijn van gisteravond was niet te drinken.
Omdat het een warm dagje is en intensief rijden wil ik op tijd stoppen. En zoals wel vaker is de eerste camping nog gesloten. De tweede zit in de buurt en daar is nog een plekje. Lekker even niks doen de rest van de middag.
De Tourist weet niet waar hij is geweest, De Reiziger weet niet waar hij heen gaat..
