Kennismaken

Maandag 1 december 2003.

e eerste echte werkdag in Kabul. Na een lange nachtrust om half acht opstaan en ontbijten. Helaas is de boiler nog niet warm, dus een douche zit er niet in. Pas om acht uur start de generator op en dan duurt het nog wel even voor je warm water hebt.

Gelukkig is er wel een gasbrander en is het water voor de koffie al heet. Ook het ontbijtje staat klaar. Geweldig toch die bediening.

Om half negen krijgen we de eerste bezoekers, twee Amerikanen van het RAMP-project binnen. Tom Fattori is zeer enthousiast, zijn collega minder, over de voortgang. Er zijn een hoop stappen te nemen in de korte periode dat Bram hier zal zijn. Ze spreken af in de middag nog naar het ministerie van landbouw te gaan om daar de druk op te voeren.

Vervolgens zitten we met het team rond de tafel en krijgen we alle “problemen” te horen die er zijn. Helaas is er niet voldoende tijd, we moeten gaan lunchen en Bram moet daarna naar het ministerie. ’s Middags heb ik gesprekken gevoerd met de administrateur en de logistiek manager, omtrent hun bezigheden bij DCA-VET. Zo leer je ze een beetje kennen.

Dan wordt het aan het eind van de middag tijd om weer eens onder de Nederlanders te komen. De ambassade heeft een sinterklaasfeestje georganiseerd en uiteraard is de oude man even overgevlogen vanuit Nederland met zijn pieten. Er komen toch redelijk wat landgenoten binnen druppelen, en er wordt flink aan alle netwerken gewerkt. De ING is bijvoorbeeld bezig met het opzetten van een banksysteem en de zoon van Jan Pronk is ook aanwezig. Wel bijzonder om in die kringen rond te lopen. Ook de militairen lopen gezellig rond en mee te borrelen.

Na afloop mat Bas naar een Indiaas/Thais restaurant geweest waar weer een andere diversiteit aan nationaliteiten zit te eten. Om negen uur met de taxi naar huis, waar inmiddels de kachel brand en de temperatuur lekker oploopt. Ook hebben we gewoon elektriciteit deze avond, maar om half elf valt het alweer uit. Bedtijd dus.