Zaterdag 13 december 2003
anmorgen weer vroeg op, ik ga weer een poging wagen terug te komen in Kabul. Wel jammer wat betreft het mooie weer, in de ochtend nog buiten mijn ontbijtje gegeten, zal het in Kabul echt wel te koud zijn. Binnenkort maar gauw weer eens terug keren naar Pakistan, moet natuurlijk wel eerst dat visum even goed geregeld worden.
Ik vlieg met een vliegtuig van ICRC of wel het Rode Kruis. En er kunnen maximaal 10 mensen in dit vliegtuig inclusief piloot en copiloot. We zitten allemaal bij het raampje, of je nu wilt of niet. Maar best een goede regeling zo, het kost niks en als je werkt voor de een of andere hulp organisatie mag je mee als er plaats over is. Ze vliegen toch, dus dan maar vol. Overal worden we snel doorgelaten, nergens aansluiten in lange wachtrijen voor loketten om in te checken, lekker makkelijk ook nog. We vliegen niet erg hoog, normaal ga je over de bergen heen dit vliegtuig gaat er net tussen door, soms is een berg net iets hoger dan wij vliegen, best wel weer bijzonder.
De piloot heeft gemeld dat het in Kabul erg mistig is en hij niet weet of hij wel kan landen, zul je zien dat we weer terug vliegen. Maar nee, het valt mee we kunnen landen. Met de bekende scherpe bocht die je hier tussen de bergen moet maken om bij de landingsbaan te komen duiken we naar beneden en komen netjes op de landingsbaan. Saland de chauffeur staat al buiten klaar om me weer naar kantoor te brengen. Het is druk in Kabul, maar iedereen rijd opvallend rustig en er zijn veel militairen op straat. Sommige straten mag je alleen in met een pasje, als je die niet hebt moet je omrijden. Ook rondom het vliegveld stonden veel militairen en pantservoertuigen. De spanning is best voelbaar, ook al ben ik nog maar net weer terug en zit ik ook nog in de auto. Veel controles en iedereen laat dit gelaten over zich heen gaan. De laatste activiteiten hier van de VS zijn natuurlijk ook niet de leukste, en ook niet in hun voordeel. Op kantoor is alles rustig, logisch ’t is zaterdag, de laatste dag van het weekend, shit en in Pakistan is zaterdag de eerste dag van het weekend, zo mis ik mooi weer een dag, nou ja ik haal het later wel weer eens in, ga ik lekker de toerist uithangen, maar eens uitzoeken wat de moeite waard is.
Zowaar deed de elektra het vanmorgen, natuurlijk valt het rond de middag uit, maar tegen 17:00 uur doet alles het weer, eens kijken hoelang dit duurt, blijft altijd spannend, en je zaklamp in de buurt houden, anders kun je het toilet misschien niet terug vinden.
Suspendisse blandit ligula turpis, ac convallis risus fermentum non. Duis vestibulum quis quam vel accumsan. Nunc a vulputate lectus. Vestibulum eleifend nisl sed massa sagittis vestibulum.
