Visa

donderdag 11 december 2003

e wekker gaat al om 6:00 uur, wat een tijd, maar ja je moet het vliegtuig toch halen om terug te komen in Kabul. Om 7:00 uur moet ik me melden bij het Rode Kruis om met hun vliegtuig terug te kunnen, dat blijkt een half uur te vroeg, tijd werkt hier blijkbaar toch anders dan we gewend zijn in Nederland.

Na controle van paspoort en visum kan ik weer terug naar kantoor. Het visum is slechts één keer geldig en dat heb ik al verbruikt. Stom we hadden het even moeten controleren natuurlijk. Maar goed dat we het hier al zien en niet pas in Afghanistan.

Ik blijf dus nog even in Peshawar en we regelen een nieuw visum, nu meerdere keren geldig, want ik zal wel vaker deze kant op moeten. Eén voordeeltje: het weer is hier beter.

Ach wat dacht je? Dat regelen we even? Mooi niet dus het kost je de hele ochtend om bij het consulaat een nieuw visum te krijgen. Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Werkelijk, we hebben vijf loketten afgelopen om een stempeltje met enige inhoud te krijgen. En wat blijkt aan het eind: ik mag weer één keer in Afghanistan komen, maar nu nog maximaal één maand, heb ik iets fout gedaan of zo? Dus geldig tot 10 januari, stelletje sukkels, ik zit hier tot eind januari, en ik zal nog vaker naar Peshawar gaan, dus we kunnen er nog een keer achteraan. Wedden dat het dan een hele dag duurt om alles rond te krijgen. In elk geval voor zaterdag het vliegtuig weer besproken om in Kabul te kunnen komen.

‘s Middags is de computerprogrammeur nog even langs geweest om e.e.a. te herstellen aan de PC’s en we hebben nog geprobeerd de auto’s te verkopen, helaas is dat nog niet gelukt, de benodigde papieren zijn  nog niet gevonden.