Zoeken

V Vandaag vertrek ik weer en wil ik diverse bergen over om in Italië te komen. Om 7 uur ben ik klaar wakker en begin rustig met inpakken, koffie en alles wat zo voorbij komt. Om iets na 9 uur ben ik bijna klaar als de buurvrouw ineens begint te kletsen. Ze is Nederlands en heeft de afgelopen 2 dagen alleen maar gedag gezegd en nu verteld ze de verhalen over haar motorvakanties samen met haar man. Bijzonder dat mensen pas los komen als je weg wil. Beleefd blijf ik luisteren en vraag nog uitloper het belangstelling waarom ze nu een auto en caravan gebruiken voor de vakantie. Dat had ik beter niet kunnen doen. Een half uur later kan ik eindelijk los komen en vertrekken. Dag buurvrouw zonder naam🤣

Ik zoek de route weer op en de weg langs het meer is 100 keer rustiger dan gisteren. Vervolgens de bergen in. Het begint allemaal rustig en enkele wegen heb ik al eerder gereden. Ondertussen wordt de brandstof ook weer belangrijk en wijk ik af naar een tankstation. Dan weer verder en in een bescheiden dorpje zie ik een café met koffie, daar moet ik echt even voor stoppen.

Weer wat verder kom ik een supermarkt tegen, ook dat is handig dan zijn de boodschappen vast binnen, geeft dat geen gezoek later op de dag.

Nu echt verder, want Italië is niet ver maar binnendoor duurt het lang, en ik ga binnendoor. Hup de bergen op. Nou dat heb ik geweten, na de 20ste haarspeldbocht ben ik de tel kwijt geraakt en over de hele dag durf ik niet eens een schatting te maken.

Halverwege de berg stop ik om te genieten van het uitzicht, fotootjes te maken en te lunchen. Als ik afstap vind ik de motor al gevaarlijk schuin staan, maar hij staat dus: niet meer aankomen. Tja, maar dan kan ik niet meer weg. Met alle bagage erop krijg ik de motor niet eens meer rechtop, dit wordt dus niks. Ik kom zo niet meer weg, de motor is loodzwaar. De koffers gaan er aten dan kan ik de motor verplaatsen naar een rechter stuk zodat de koffers er weer op kunnen. En door maar weer. Nog eens weet ik hoeveel haarspeldbochten omhoog en naar beneden om dan de volgende berg weer omhoog en naar benden te gaan. Het is overduidelijk een wintersport gebied, de liften hangen stil te zwabberen aan de kabels. De ski-hellingen zonder sneeuw zijn ook herkenbaar.

Bij een volgende stop sluit ik de Garmin weer aan op de accukabel. Bij vertrek vergeet ik even iets. Daar kom ik achter als ik een u bochtje maak om de goede weg in te gaan. Er ligt een tas op de grond, en die is van mij. Vergeten weer vast te zetten na de laatste stop, dom, dom, dom. Nog dommer, de andere tas ligt er niet bij, waar is die dan? De hele weg terug naar de stopplaats en Daan weer terug naar de omkeerplek, nergens een tas. Onderweg en Fransman gevraagd of hij iets heeft gezien, maar er komt geen fatsoenlijk Engels uit en mijn Frans is net zo slecht dus dat werkt niet. Weer omgekeerd en daar staat dat mannetje weer en jawel: met mijn tas inclusief de boodschappen van die dag. Hij begrijpt inmiddels dat ik die tas zoek en is samen met mij super blij. 🙃

En weer door, nu echt de laatste Alp op naar de grens helemaal bovenaan met Italië en vandaar door naar Aosta of ergens daar vlakbij voor een kampeerplekje. Hoe hoger ik kom hoe minder bomen, en dan rij ik door de sneeuw. Nou ja de weg is schoon, maar er ligt wel degelijk sneeuw aan de kant van de weg. Mijn dag is weer goed.